از ابتدای دولت یازدهم ساختار سازمانی تشکیلات فضایی در ایران بار دیگر دستخوش تغییراتی شد. در سال 93 ساختار سازمانی فعالیتهای فضایی در کشور بار دیگر از هم گسسته به چندین بخش تقسیم شد که در نتیجه این تغییرات سازمان فضایی به زیرمجموعه وزارت ارتباطات انتقال یافت.
در اثر این تغییرات ساختاری، فعالیتهای بخش فضایی کشور به دلایل نامعلومی تعلیق شد که کاستی در بودجههای جاری، اجرایی و عملیاتی نیز تاثیر مضاعفی بر این وقفه داشت.
در سال دوم عمر دولت یازدهم اگرچه مشکل بودجه جاری سازمان فضایی حل شد و کارکنان و متخصصان این سازمان از نظر مالی تأمین شدند اما فقدان برنامه در فعالیتهای اجرایی و عمیاتی این سازمان ادامه یافت.
هم اکنون 6 ماهواره تحقیقاتی علیرغم تکمیل مراحل بر زمین ماندهاند و پرتاب نمیشوند. بلاتکلیفی ماهوارههای علم و صنعت، امیرکبیر، صنایع دفاع و پژوهشکده فضایی، تیمهای سازنده را بیبرنامه وبیهدف کرده است.
در حال حاضر نیز هر پرتاب 12 تا 13 میلیارد تومان هزینه دارد و این هزینه خارج از توان بودجه سازمان فضایی است.
در شرایط سکون فعالیتهای فضایی در ایران، کشور امارات برنامه گردشگری فضایی تا سال 2025 را در دستور کار دارد و با توجه به نبود نیروی انسانی متخصص در این کشور، چشم به جذب نخبگان فضای ایران دوخته است.
پس از تحولات اخیر در ساختار دستگاه فضایی کشور که برنامه و هدف مشخصی برای صنعت فضایی ایران پیش روی متخصصان ترسیم نمیکند، بسیاری از متخصصان فضایی به دعوت امارات و با حقوقهای 10 تا 15 هزار دلاری راهی پروژههای گردشگری فضایی شدهاند.
بنابراین نه تنها هم اکنون از 4 هزار نفر فارغالتحصیل سالانه رشتههای فضایی در ایران استفاده کارآمدی نمیشود؛ بلکه در سالهای اخیر آمار جذب فارغالتحصیلان رشتههای فضایی نیز بسیار کاهش یافته که تمایل به تحصیل در این رشته لبه فناوری را کاهش میدهد.
تاجایی که حدود 20 نفر بورسیه که از پژوهشگاه فضایی به کشور چین اعزام شده بودند برخی از همانجا بورسیه خود را تسویه کرده و به امارات یا دیگر کشورها رفتهاند.
بر اساس این گزارش، در چهار سال اخیر فعالیتهای فضایی کشور به دلایل نامعلومی به حالت تعلیق درآمده است.