صدای طبل جنگ آمریکا در این چند روز گوش جهان را کَر کرد. بهانه جنگ، «استفاده ارتش سوریه از سلاح شیمیایی و گاز سارین» در «غوطه شرقی دمشق» بود و آمریکا مدعی است، قصد «دفاع از خود» را دارد چون نظامیانش در سوریه هستند. دمشق متهم و مسکو شریک جرم است اما هیچ مدرکی دال بر این ادعا وجود ندارد.از ویژگیهای مهم گاز سارین، این شده است که ارتش سوریه یک روز بعد از هر موفقیت تأثیرگذار بر معادلات کلی جنگ، و یک روز قبل از برگزاری جلسه شورای امنیت، از این گاز علیه تروریستها استفاده میکند!
آمریکا، فرانسه و انگلیس، شعور مردم دنیا را به سخره گرفتهاند و بدون ارائه مدرکی دال بر صحت ادعایشان علیه ارتش سوریه، دمشق و مسکو را به مجازات تهدید کرده و چند روز است بر طبل جنگ میکوبند. حتی جیمز متیس وزیر دفاع آمریکا پنجشنبه (23 فروردین)، اعلام کرد که مدرکی دال بر عاملیت ارتش سوریه در این مسئله در دست نیست. طی یک هفته گذشته فضای رسانهای بشدت ملتهب بود و افکار عمومی این سؤال را در سر داشت که آیا قرار است جنگ شود؟ قرار بود جنگ شود؟قبل از ورود به تحلیل موضوع و پاسخ به این سوال، باید میان «جنگ فراگیر» و «حمله محدود» تفاوت قائل شد و این نکات را یادآوری کرد:
1- آمریکا (به همراه انگلیس، فرانسه و رژیم صهیونیستی) دنبال جنگ فراگیر نیست. هیچ نشانهای دال بر تمایل یا آمادگی محور آمریکا برای شروع یا تحمل جنگ وجود ندارد چه رسد به جنگ فراگیر. از نگاه آمریکا، زدن برخی مراکز نظامی در سوریه جنگ نیست، بلکه «دفاع از خود» در سوریه است زیرا در کشوری که نظامیان آمریکا در آن حضور دارند، حمله شیمیایی انجام شده است (به همین دلیل هم نیازمند مجوز کنگره نیست). اما مشکل اینجا بود که با وجود ایران و روسیه، نمیشود بیگدار به آب زده و هر اقدام اشتباهی میتواند بسادگی به بروز جنگ منجر شود و در آن صورت، نظامیان آمریکایی در جنوب و شمال سوریه اهداف سهلالوصولی هستند.