با افزایش جدال بر سر قره باغ؛ ضد و خورد بر سر سرزمین های مادری ایران/ چرا نزاع در قفقاز خاموش نمی شود؟

بر هم خوردن توازن نظامی در قفقاز جنوبی و عدم حل بحران قره باغ زمینه تشدید تنش های نظامی فزاینده را میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان فراهم نموده است.  از زمان قدرت گیری بلشویک ها در سرزمین تزارها تا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، آرمان کمونیسم بخش عمده ای از جامعه ی بین المللی را مشغول خویش ساخته بود. در این میان روس ها و قومیت ها و ملیت های زیر پوشش مستقیم مسکو بیش از سایرین تبعات حاصل از اقدامات نا به جای حزب کمونیست شوروی پذیرفته اند.

مناقشه کنونی قره باغ در منطقه قفقاز را می توان بخشی از پیامدهای کنونی آن وقایع دانست. منطقه ای که در طول سالیان نه چندان دور تحت پوشش فرهنگی و سیاسی ایران قرار داشته و با سیاست های ناکارآمد و بعضا خفت بار شاهان قاجار از سرزمین مادری جدا است. اکنون و پس از فروپاشی شوروی بر دامنه تنش ها در قفقاز جنوبی و طرفین دخیل در بحران افزوده شده است تا آن جا که نه تنها دو طرف مناقشه (ارمنستان و آذربایجان) مدام با اختلاف منافع روبرو اند، بلکه بر طرفین ذی نفوذ افزوده شده و دامنه آن کشورهای منطقه ای و بین المللی هم چون روسیه، ایران، ترکیه، آمریکا را در بر گرفته است.