رویکردی فرهنگی با پشتوانه قانونی/ گشت نامحسوس مایه آرامش یا مخل آسایش!؟

خارج از بحث فرهنگ‌سازی و فرهنگ حجاب قانون‌شکنی در این زمینه موضوعی فرا فرهنگی است که باید موردتوجه قرار گیرد هرچند باید در این میان درصدی را برای افراد جاهلی که به خاطر فقر فرهنگی گرفتار این موج می‌شوند کنار گذاشت.  این روزها با انتشار تصویر مأموران نامحسوس نیروی انتظامی در مقابله با بحث کشف حجاب تعمدی در اتومبیل‌ها  جنجال رسانه‌ای شدیدی به پا شده است؛  جنجالی که حتی پای رییس‌جمهور را نیز به میدان کشید. حسن روحانی  در واکنش به این ماجرا  گفت:

«همه ما باید درزمینهٔ فرهنگی کار و تلاش و به‌گونه‌ای عمل کنیم که مسئله‌ای که از طریق فرهنگی قابل‌حل است از طرق دیگر حل نکنیم. ما طبق آیه قرآن باید دنبال موعظه حسنه و جدال احسن باشیم و بهترین و کوتاه‌ترین راه را باید انتخاب کنیم. دولت اقداماتی که در حد توان اجرایی‌اش باشد انجام خواهد داد.»

 جنجال پلیس نامحسوس نیروی انتظامی حتی به برنامه  خبری بیست و سی هم راه پیدا کرد تا رییس پلیس در این زمینه توضیحاتی ارائه دهد به گفته رییس پلیس این مأموران همان نیروهای رسمی انتظامی هستند که در زمان  بعد از کار گزارش‌های خود  را ارائه می‌دهند بحث برخورد نیست بلکه بحث گزارش از طریق مبادی رسمی و افراد رسمی به یک‌نهاد رسمی و قانونی صورت می‌گیرد. رییس پلیس یکی از نگرانی‌های عمومی مردم را برطرف کرد  که حواسشان باشد هیچ‌کس به‌عنوان پلیس نامحسوس حق ورود عملیاتی به این بحث را ندارد و اگر  فردی جلوی کسی را به‌عنوان پلیس نامحسوس گرفت فوراً با پلیس 110 تماس بگیرند. این یعنی جلوی بی‌قانونی به اسم قانونی گرفته‌شده است. اما  با این توضیحات از سوی رییس پلیس کشور، هنوز موضوع  پلیس نامحسوس یک جنجال رسانه‌ای است، زیرا برای بعضی موجودیت آن زیر سؤال است؛ البته  رسانه‌های غربی و یا رسانه‌های فارسی‌زبان وابسته به ارگانهای رسمی غربی و ... این موضوع را دست‌مایه ایران هراسی قرار داده‌اند.

 اما حقیقت ماجرا چیست؟! همان‌طور که رییس‌جمهور تأکید داشت باید در این مسیر کار فرهنگی انجام داد ما هم به کارهای فرهنگی که تاکنون شده نقدهای بسیاری داریم چه اینکه اغلب کارهای فرهنگی به نام حجاب از سوی سازمان‌های دولتی انجام‌شده که نه‌تنها مردمی نبوده، بلکه اکثراً فرمالیته و بیلان محور بوده‌اند نتیجه  خنثی  یا حتی معکوس هم داشته‌اند ازجمله نمایشگاه‌ها و شوهای لباس که  به‌غیراز صرف هزینه بالا برای برگزاری کوچک‌ترین تأثیری در بهبود این مسئله نداشته‌اند.

لذا باید گفت در مقوله ححاب و عفاف  معضل اصلی کیفیتی است که به‌عنوان یک کمیت و یا  حتی بی‌سوادی و بی‌سلیقگی برخی مسئولان امر شده و این موضوع هم باید اصلاح شود. فرهنگ‌سازی در امر حجاب هنوز بسیار جای کار دارد و در میان همین کارهای فرهنگی البته فعالیت‌های درخشان و اثرگذار هم کم نبوده و که باید به آن‌ها  اهتمام و توجه بیشتری شود کارهایی که بعضاً  چون مولود پایتخت‌نشینان نبود موردتوجه قرار نگرفته است اما موضوع  پلیس نامحسوس و کشف حجاب تعمدی در تاکسی‌ها  موضوعی وسیع‌تر از فرهنگ و فرهنگ‌سازی است  هرچند بازهم تأکید می‌کنیم در این عرصه کم‌کاری‌های فرهنگی بسیار مشهود است.

 اول اینکه بحث حجاب در ایران یک قانون محسوب می‌شود و تخطی از قانون به هر شکل جرم است وقتی خوب به این موضوع نگا می‌کنیم جدا از طرفداری ضدانقلاب و رسانه‌های وابسته به انگلیس و آمریکا که افراد را تشویق به قانون‌شکنی می‌کنند حتی اقلیت‌های مذهبی همچون مسیحیان، یهودیان و زرتشتیان هم  قانون حجاب را در کشورمان به‌درستی رعایت می‌کنند.

حال اگر این قانون به هر دلیل فسخ یا نسخ شود موضوع به‌گونه‌ای دیگر خواهد بود؛ یعنی اینکه مقوله فوق تنها یک مقوله فرهنگی نیست، بلکه یک مقوله قانونی هم هست پس در کنار  فرهنگ‌سازی و اهتمام به مسئله فرهنگ، رعایت قانون هم اهمیت دارد.

عدم توجه به قانون در این امر همانند فرهنگ‌سازی بدون نظارت و یا بدون تشویق و تنبیه در قوانین دیگر مثل قوانین راهنمایی و رانندگی است هیچ کجای دنیا به اسم فرهنگ‌سازی  قوانین را به حال خود رها نمی‌کنند. اگر در غرب مثلاً مردم قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت می‌کنند این تنها به فرهنگ آن‌ها باز‌نمی‌گردد. بلکه اهتمام مسئولان در رعایت قوانین برای همه و جلوگیری از تبعیض قانونی در این امر نقش بسیار مهم‌تر داشته است.